گفتگو با کودک اسکیت‌سوار | مهندس می‌شوم تا همه وسایل خراب دنیا را تعمیر کنم
مامان و باباهای مهربان و دل‌سوز همیشه نگران سلامتی بچه‌های خود هستند. به همین دلیل، بسیاری از ورزش‌ها و بازی‌ها را برای بچه‌ها مناسب نمی‌دانند.
مامان و باباهای مهربان و دل‌سوز همیشه نگران سلامتی بچه‌های خود هستند. به همین دلیل، بسیاری از ورزش‌ها و بازی‌ها را برای بچه‌ها مناسب نمی‌دانند اما گاهی برخی از ورزش‌ها با رعایت ایمنی نه‌تنها خطرناک نیستند می‌توانند خیلی هم مفید باشند. یکی از این ورزش‌ها اسکیت‌سواری است.
محمدصدرا آل‌عباسیان هفت‌ساله و نوآموز پیش‌دبستانی «بهترین‌ها» است. او عضو تیم اسکیت «آسا» زیر نظر انجمن آلپاین و دانهیل استان خراسان رضوی و دارای چند مقام برتر استانی است و به‌زودی برای مسابقات کشوری اعزام می‌شود. با این دوست کوچکمان گفتگویی داشتیم که می‌خوانید.
از چندسالگی و چه‌طور به اسکیت علاقه‌مند شدی؟
از چهارسالگی ورزش را با رشته اسکیت آغاز کردم. اسکیت رشته‌ی خیلی خوبی است. خیلی‌ها فکر می‌کنند یادگرفتن اسکیت‌سواری و پوشیدن آن کار خیلی سختی است اما این کار را با تمرین، خیلی زود یاد می‌گیریم.
به این دلیل که اسکیت کردن را خیلی دوست دارم، وقتی اسکیت می‌زنم انگار در حال پرواز هستم. اکنون برای مسابقات کشوری تمرین می‌کنم. تا قهرمانی کشور و مربی اسکیت شدن، این ورزش را ادامه می‌دهم و هیچ‌وقت اسکیت را کنار نمی‌گذارم.
از پیروزی‌هایی که به دست آورده‌ای برایمان بگو.
نخستین مدال و حکمی که با تلاش‌های خودم و زحمات مربی‌ام گرفتم اسفند ۱۴۰۰ در مسابقات بین باشگاهی در ماده‌ی اسلالوم بود که نفر اول A شدم. در مسابقه‌ی بعدی هم که اردیبهشت ۱۴۰۱ در شاخه‌ی اسکیت‌کراس برگزار شد نفر اول استان شدم.
تیر و سپس شهریور همان سال توانستم نفر اول مسابقات بین‌باشگاهی در آلپاین ماده‌ی اسلالوم و نفر اول مسابقات بین‌باشگاهی در شاخه‌ی اسکیت‌کراس شوم. اسفند پارسال نیز مقام اول استان در رشته‌ی آلپاین ماده پارالل را به‌‌دست آوردم.
در همه‌ی این پیروزی‌ها احساس خوبی داشتم و خیلی خوشحال بودم زیرا همه به من می‌گفتند «قهرمان»!
درباره‌ی ورزش اسکیت چه می‌دانی؟
مربی و پدرم می‌گویند اسکیت‌سواری به حفظ تعادل و تمرکز خیلی کمک می‌کند و سبب می‌شود عضلات ساق و مچ پا خیلی قوی شوند. ورزش برای سلامتی قلب و ریه و بقیه اعضای بدن خیلی لازم و خوب است.
تابه‌حال در زمان ورزش آسیب‌های زیادی دیده‌ام و بیشتر زانو و آرنجم زخم شده است زیرا وقتی خارج از کلاس برای تمرین رفته بودم، ایمنی اسکیت را نبسته بودم که اگر می‌بستم، این اتّفاق‌ها پیش نمی‌آمد.
اکنون دوست دارم در مسابقات کشوری مقام اوّل را به دست بیاورم. برای موفّقیّت در این ورزش، فقط باید تمرین زیادی داشته باشیم. نباید زود خسته شویم و فکر کنیم اسکیت کردن را یاد نمی‌گیریم.
وقتی با تمرین و تلاش اسکیت را یاد بگیریم، اعتمادبه‌نفسمان خیلی زیاد می‌شود، به‌ویژه وقتی همه می‌گویند: «چه‌طوری می‌توانید روی چرخ‌های به این کوچکی بایستید؟!»
به کوهنوردی و موتورسواری حرفه‌ای هم خیلی علاقه دارم. بعضی اوقات با پدرم به کوهنوردی می‌روم. دوست دارم کارهای زیادی یاد بگیرم و مهندس شوم تا همه‌ی وسایل خراب دنیا را تعمیر کنم.
یک خاطره از مسابقات اسکیت برایمان تعریف کن.
وقتی که تازه به کلاس اسکیت می‌رفتم آقای مرتاض، مربّی‌ام، برای اینکه بچّه‌ها متوجّه حرف‌هایش بشوند و بدانند باید چه کاری انجام بدهند با صدای بلند حرف می‌زد و من فکر می‌کردم که دارد دعوا می‌کند.
یک روز در مسابقه‌ی باشگاهی نوبت من شد که پشت خط آغاز بروم. وقتی سوت را زدند، شروع کردم به دویدن و آقای مرتاض پشت سر من با صدای بلند فریاد می‌زد: «صدرا پا بزن! صدرا بدو!» و از آنجایی که من فکر می‌کردم دارند مرا دعوا می‌کنند کل راند مسابقه را گریه کردم تا به خط پایان رسیدم.
البتّه نفر اوّل هم شدم! بعد که مامانم پرسید چرا گریه می‌کنم برایش توضیح دادم و آقای مرتاض که مطلّع شد، دیگر هیچ‌وقت اسم من را بلند صدا نزد.
جز اسکیت، به چه ورزش‌هایی علاقه داری؟
دوست دارم وقتی بزرگ شدم موتورکراس بخرم و با پدرم کوه بروم و یک مربّی خوب برای شاگردانم بشوم.
مدال مسابقه‌ی استانی‌ام را خیلی دوست دارم.
بعضی‌وقت‌ها از اینکه نمی‌توانم تکنیک‌هایی را که مربّی‌ام آموزش می‌دهد درست انجام بدهم خیلی ناراحت می‌شوم امّا وقتی به خانه برمی‌گردم، آن‌قدر زیاد تمرین می‌کنم تا زود یاد بگیرم و به این شکل ناراحتی‌ام را فراموش می‌کنم.
به دوستانم هم پیشنهاد می‌کنم همیشه ورزش کنند، هر رشته‌ای را دوست دارند ادامه بدهند و از شکست خوردن نترسند.
مامان و بابا و مربّی خوبم، آقای مرتاض، خیلی در پیروزی‌هایم به من کمک کردند که ممنونم.
تلاش و تمرین خودم هم در این راه تأثیر بسیاری داشته است. از هیئت اسکیت استان هم بابت حمایت‌های بی‌دریغشان سپاسگزارم.